مراقبت اورژانسی / تثبیت: هر بیمار با علائم مشکوک به میوکاردیت (myocarditis) یا میوپریکاردیت (myopericarditis) باید بلافاصله به بخش اورژانس (ED) ارجاع داده شود. شباهت‌های زیادی بین وضعیت‌های التهابی قلب و سندرم حاد کرونری (ACS) / انفارکتوس میوکارد وجود دارد. میوکاردیت فولمینانت (fulminant myocarditis) به طیفی از علائم و نشانه‌های شدید از نارسایی قلبی تا شوک کاردیوژنیک اشاره دارد.

این بیماران باید به اورژانسی هدایت شوند که دسترسی به کاتتریزاسیون کرونری دارد، زیرا ممکن است کاندیدای مداخله کرونری حاد باشند. قبل از اینکه تشخیص میوکاردیت یا میوپریکاردیت مورد بررسی قرار گیرد، باید ACS / انفارکتوس میوکارد رد شود.

در بیمارانی که تب دارند، باید کشت خون انجام شود تا باکتریمی و اندوکاردیت رد شود.

بررسی تشخیص: میوکاردیت به التهاب عضله قلب اشاره دارد.

میوپریکاردیت به التهاب پریکارد با درگیری همزمان لایه میوکاردی مجاور اشاره دارد.

هر دو فرآیند بیماری می‌توانند ناشی از یک علت عفونی یا غیرعفونی باشند.

عوامل عفونی: عفونت‌های ویروسی شایع‌ترین علل میوکاردیت / میوپریکاردیت هستند. ویروس کوکساکی B، انتروویروس‌ها، آدنوویروس‌ها و پاروویروس B19 از جمله شایع‌ترین عوامل هستند. عوامل عفونی دیگر مانند باکتری‌ها، قارچ‌ها و انگل‌ها نیز می‌توانند میوپریکاردیت ایجاد کنند.

بیماری‌های خودایمنی: در برخی موارد، میوکاردیت / میوپریکاردیت می‌تواند ناشی از پاسخ خودایمنی باشد، جایی که سیستم ایمنی به اشتباه بافت قلب را هدف قرار می‌دهد. شرایط شایعی مانند لوپوس اریتماتوس سیستمیک (SLE) و آرتریت روماتوئید به این وضعیت مرتبط بوده‌اند، همچنین طیف گسترده‌ای از بیماری‌های سیستمیک از جمله سارکوئیدوز، آمیلوئیدوز و هموکروماتوز.

داروها و سموم: برخی داروها و سموم مانند آنتی‌بیوتیک‌ها (مانند پنی‌سیلین)، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، عوامل شیمی‌درمانی و داروهای تفریحی (مانند کوکائین و متامفتامین) می‌توانند میوکاردیت / میوپریکاردیت ایجاد کنند.

پرتودرمانی: پرتودرمانی قبلی به قفسه سینه یا بافت‌های اطراف می‌تواند به‌عنوان یک عارضه جانبی دیررس میوکاردیت / میوپریکاردیت ایجاد کند.

ضربه: میوکاردیت / میوپریکاردیت می‌تواند ناشی از آسیب‌های مستقیم قفسه سینه در تصادف‌های رانندگی، سقوط یا حوادث ورزشی باشد.

علائم فیزیکی: میوکاردیت و میوپریکاردیت می‌توانند با طیف وسیعی از علائم بروز کنند. شدت و علائم خاص می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. برخی از علائم ممکن است شامل موارد زیر باشند:

درد قفسه سینه: این شایع‌ترین علامت میوکاردیت / میوپریکاردیت است. درد قفسه سینه ممکن است تیز، خنجری یا درد مبهمی باشد که معمولاً زیر استخوان سینه قرار دارد. درد ممکن است گاهی به گردن، بازوها یا پشت منتشر شود. هنگامی که پریکارد درگیر است، برخی بیماران ممکن است درد قفسه سینه وضعیتی را توصیف کنند و بهبود علائم هنگام خم شدن به جلو را تجربه کنند.

دیس‌پنه / هیپوکسی: میوکاردیت معمولاً علائم و نشانه‌هایی شبیه به نارسایی قلبی ایجاد می‌کند، مانند ادم ریوی یا ادم اندام‌های تحتانی.

خستگی و ضعف: افرادی که میوکاردیت دارند ممکن است خستگی مداوم، ضعف یا احساس عمومی ناخوشی را تجربه کنند.

تپش قلب: برخی افراد ممکن است ضربان قلب نامنظم، ضربان سریع قلب یا حس لرزش در قفسه سینه را تجربه کنند.

علائم شبیه آنفولانزا: در میوکاردیت / میوپریکاردیت ویروسی، افراد ممکن است در ابتدا علائمی مشابه با آنفولانزا تجربه کنند، از جمله تب، دردهای بدنی، سردرد، گلودرد و ناخوشی عمومی.

بیشتر بیماران با میوکاردیت بهبودی کامل از التهاب میوکاردی و آسیب بعدی را تجربه خواهند کرد. نادر، اما بالقوه مخرب، بیمارانی هستند که با نارسایی شدید قلبی و/یا شوک کاردیوژنیک مراجعه می‌کنند. دیگران ممکن است دچار اختلال عملکرد قلبی با علائم نارسایی قلبی احتقانی شوند.

برخلاف میوکاردیت ایزوله، میوپریکاردیت معمولاً به نتایج قلبی‌عروقی ضعیف بلندمدت، مانند نارسایی قلبی احتقانی، منجر نمی‌شود، زیرا انتظار می‌رود بیشتر بیماران بهبودی کامل داشته باشند. NSAIDs اغلب درمان مؤثری هستند. برای پریکاردیت، کلوشی‌سین نیز باید در نظر گرفته شود.